Eee..Nasıl gidiyor
Ne var ne yok diyorsun görüşmeyeli
Ne olsun be iki gözüm
Her şey bıraktığın gibi
Beni nasıl bıraktıysan öyleyim
Ne yüreğimde bıraktığın iz silindi
Ne’de peşinden koşup düşerken
Kanayan dizimdeki
Yaranın kabuğunu soydum
Ardından bıraktığın ne varsa
Yerli yerinde evin adresi
Sokağın numarası caddenin ismi
Bin bir umutla belki bir gün çıkıp gelirsin diye
Hatta kapının anahtarını bile değiştirmedim
Kapıdan içeri girerken girişte askıya astığın
Manton yerli yerinde iki çift ayakkabın
Birde sevdiğin kırmızı renkli yarım papucun
Senden sonra toz tutmuş ayakkabılıkta
Daha’da anlatayım’mı kadın
Ne var ne yok diye
Sen beni bırakıp gittiğin
Akşamın kızıllığından beri
Sen varmış’sın gibi
Her sabah uyanır hatıralarla dolu
Evin penceresini açar havalandırırım
Sonra pencerenin saçağında
En sevdiğin çiçekleri sular
Akşam sofrasında kalma
Ekmek kırıntılarıyla pencereye konan
Serçe kuşlarını beslerim
Ardında mutfağa geçip
İki kişilik kahvaltı hazırlar
Bir iki dilim peynir birde zeytin
Sensizlik nedir bilmem’ki niyetim
Can boğazdan gelir derler’ya büyükler
Senden sonra bana hediye aldığın
En sevdiğim mavi gömleğim yakası
Boğazımda bile bir araya gelmedi
Hala sorup duruyorsun kadın
Ne var ne yok anlat diyorsun
Nefesini tut ve söz ver ağlamayacağına
Kulağını aç ve dinle
Bir zamanlar kurban olduğum sen
Gittiğin gün beynimde fırtınalar koptu
Çocuk’ken geçirdiğim
Eski hastalığım nüksetti
Hastane odalarında sensiz geçen
Her günün bir anısını duvara çiziyorum
Ve ben dirhem dirhem eriyip gidiyorum
Ne olsun be gönül yaram
Hayata senin için direniyorum...! Mem Kurt