1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
179
Okunma
Bu gün karlı bir bahar gününe uyandım.
Annem, elleri kirli, yüreği temiz gülümsüyordu.
Belki de ona aylardır nice acılar çektirmiştim.
Belki bu ıstırap, son acısıdır diyordum.
Ama nerede o günler, vefasız ben.
Her kar yağdığında, ne zaman üşürse ellerim.
Ellerimi, anneciğimin yüreğinde ısıtıyordum.
Ağladığım zamanlarda, akan gözyaşlarımı.
Anne şefkati ile o idi benim silenim.
Aradan koskoca yıllar geçti pervasızca.
Kendime doğum günün kutlu olsun diyorum.
Ama yine üşüyor o küçük masum çocuk.
Ona şefkatle kucak açan o vefalı can.
Şimdi çok uzaklarda gurbetlerde.
Ben ise bir gurbet akşamında yâd ellerde.
Tutamadığım gözyaşlarımı yine sevgi ile silecek.
Bir anne bekliyorum bin umutla.
Kazık kadar olmuş olsam ne çıkar.
Bu gün benim doğum günüm.
Bana iyi dileklerde bulunan sadece anılarım.
05.03.2025 Muammer KARS
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz