Nefisti

Dünya da kendini öldürüp bir de mezar denemesi yapan bu şairin şiirinin derinlerine inelim, belki de bakarız bizde ordayız.

İçinin kuraklığından bahseder, canlılığını yitirdiğinden, içinde olan her şeyi öldürüp tabutlara koymuştur.

İnsan uçmayı her şeyden kaçmak için ister, kendini olduğu yerde tutsak hisseder çünkü , uçsa her şeyden kurtulacak sanar, ancak şairimiz artık bunu bile istemez o kadar bezmiştir.

Bir yer bulalım dünyadan uzak şarkısında olduğu gibi , öyle bunalırız ki artık her şeyden herkesten uzak olmak isteriz. Bir özlem içerisinde onu bu durumdan kurtaracak her şeye aşık olduğunu söyler.

Hayallerini artık kaybettiğini söyler, içindeki ışığın söndüğünü, bu acının bir töreni olduğunu anlatır.

Ne ölmüşüz der, ne çok gömülşüz der, Hayatta yaşadığı herşeyin kendini bitirdiğini ve yok ettiğini söyler. Hiç bir işinin rast gitmediğini ve hep birşeylerin güzel gitmesine hasret kaldığını anlatır.

Aslında bu duyguların ölümüdür, hissizleşmektir, onlar gidince artık insan herşeyini kaybetmiş gibi olur. Onları canlı tutan da sevgidir, sevdiklerimizdir, sevgimizdir, bunları kaybettiğini düşündüğünde ya da seni en çok etkileyeni kaybettiğini düşündüğünde yalnızlığın korkusu sarar insanın içini.Bu durumunda ona şiirler yazdırdığını söyler, çünkü en güzel şiirler ayrılıkta yazılır.

Kaleminden düşen her kelime kendini anlatıp özgürleşirken şair kendinin o yalnızlıkta kaldığını anlatır ve özlemini dile getirir.

Çok kaybettik ve çok yorulduk, kaybettikçe eksildik ve yarım kaldık. Yüreğine sağlık boran şairim harikaydı.

Nasıl güzel yazıyorsun


Şiir varlığını sürdürürken,kelimeler yasamaya devam ederken,insanın sıcaklığı,bedeni,ruhu bir yalnızlığa mahkûm sanki.

Ölüm,yalnızlık ve zaman kavramlarını nasıl da sarsıyor kelimelerin.
Varoluşun ağırlığına karşı duyulan yorgunluk ve hüzün ama mücadele de var içinde şiirin.

Şiir seninle hayatta kalıyor
Güçlü ruh halini yansıtan dizelerine tebriklerimle sevgili Ramazan.

Tebessümle.

Serbest şiirlerde sevdiğim kalemlerden bir tanesisin şair. Bu şiiri okuyunca bir kez daha dedim işte şiir işte budur diye.

Karanlık, kaybolmuşluk ve donukluk sanki sarmış tüm ruhunu. "Ufukta örgütlü bir kararma" ve "içimde öz suları çekilmiş yaprak donanmaları" gibi imgeler, yalnızlık ve kaybolmuşluk hissini güçlendiriyor.

Şiir, hayal kırıklığı ve sevdanın imkansızlığıyla şekillenmiş. Uçmak ve düş görmek yoktur, kuşlar ve güvercinler sadece geçmişteki umutların gölgeleridir. Ancak bu kayıpların içindeki özlem de bir güzellik taşıyor her ne kadar bir cümle imla kurallarına aykırı olsa da, "virgülünü kaybetmiş bir cümleyim" diyen kalem, aslında bir bütünlük arayışında olduğunu ama kaybolmuş bir biçimde varlığını sürdürebildiğini söylemişsin.

"Beni esmek isteyen rüzgâra" ve "beni solmak isteyen şebboylara" hayattaki her şeyin varoluşuyla ilişkisini sorgulayan, dış dünyayla bir iletişim kurma çabasın dile gelmesi. Yok artık böyle kalemler dedim her okuduğum mısrada

Ve tarihe bir not düşün bu şiir bambaşka.

Nicelerine şiir ola.

şiir ve alıp götürüyor, derinlere, taa derinlere..
muhteşemdi efendim.

"Kuş olup uçmak isterken ağaç olup kök salıyoruz"

Şiir öyle donanımlı ki yaklaştırmıyor hiç bir sözü yamacına bende naçizane böyle eşlik etmek istedim
Şiirin ilk harfinden son harfine kadar muhteşemdi sayın Boran saygılarımla

Kulak verdim, pür dikkat dinledim gönül sesinizi hocam. Hayatın tüm renklerini dinledim. Şiiriniz sizi tanımlıyor aslında. Şiirdeki tüm temalar şairin ruh dünyasının yansıması bana göre. Gönlü güzel Ramazan üstadımı tebrik ediyor, gecesine bir dost selamı ekliyorum. Saygılar

Kulak verdim, pür dikkat dinledim gönül sesinizi hocam. Hayatın tüm renklerini dinledim. Şiiriniz sizi tanımlıyor aslında. Şiirdeki tüm temalar şairin ruh dünyasının yansıması bana göre. Gönlü güzel Ramazan üstadımı tebrik ediyor, gecesine bir dost selamı ekliyorum. Saygılar