Çiçekler açardı ağaçlarımızda
Taze badem kokusu avuçlarımızda
Baba annemin eli gibi şefkatli
Işıklar oynaşırdı saçlarımızda
Hep karanlığı sevdiler amcalar
Sınırsız sevgi veren güneşi
Geceye kapattılar

Tohuma can veren toprağa
Sürdüler sürdüler ölüm ektiler
Şimdi dolaşır kulaktan kulağa
Ölümü anlatan menkıbeler
Yaşamak için gelmiş insana
Yaşamı kapattılar

Yelkenler açılacaktı yelkenler
Seferler vardı uzak denizlere
Serhat türküleri söylerken bizlere
Sığ limanlar buldular
Çürük gemilere
Kontağı kapattılar

İnsandan bekledi insanlar
Bu yüz yılın kerametini
Unuttular sonsuz merhametini
Ellerini açarken semaya
Gönül mabedini
Tanrıya kapattılar

Terliyorum boncuk boncuk
Anneme koşuyor içimde ki çocuk
Kara bulutlar geldi önce
Sildi tüm renkleri gece
Maviyi kapattılar

Bir yaralı yürek gibi
Sızlıyor kelimelerim
Mahcubum sevgiliye ne derim
Bir akşam üstü yada kuşlukta
Artık bütün şiirlerim boşlukta
Defterimi kapattılar
Ziya ACAR 03.03.2025