1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
178
Okunma
Eski Datça sokaklarında, ağır adımlarla,
Bir zamanlar şen kahkahalarla çınlayan taşlar,
Şimdi sessiz, şimdi suskun,
Terinos’un yüreğinde ağır bir sızı var.
Önünde durur eski evin,
Gözleri dalar tanıdık pencerelere,
Annesinin sesi rüzgârda savrulur,
Babası sobaya odun atar gibi gelir aklına.
Küçük odada kış geceleri,
Kardeşleriyle sıkışmış yataklar,
Dışarıda ayaz, içeride ocak,
Bir tas sıcak çorbanın buğusu…
Zaman eğilip kulağına fısıldar,
"Geçti..." der, "geri gelmez hiçbir an..."
Terinos başını eğer, içinden bir düğüm,
Bu mahalleye bir daha dönmemeye yemin eder.
Omuzları düşer, gölgesi uzar,
Eski Datça, geçmişini saklar,
Terinos yürür, arkasına bakmadan,
Bir daha asla bu sokaklara uğramadan.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz