Bugün kendiliğimden uyanmadım...
Sen doğdun pencereme...
Ansızın girdin yüreğime...
Gecenin yorgun zihnine inat
Sabahıma dilinde ruhumu aydınlatan...
Sevmenin şifa olduğunu hatırlatan...
Cümlelerinde geldin...
Bir çocuk masumluğunda...
Kanadının altına yuva yapmıştı kalbim...
En şeffaf halisin sen değer vermenin...
Sahiplik etmenin...
Sevmenin en gösterişli halisin...
Telaffuzun öyle zor ki...
Şiirler karşında öyle eksik ki...
Dizlerinin bağı çözülüyor harflerimin...
Seni anlattıkça gökyüzünün maviliğine bürünüyor heveslerim...
Seni andım diye iki kez doğuyor bugün ay... Bakınca gözlerine heyecanın esaretinde kalıyor yüreğim...
Nasıl seveceğini şaşırıyor...
Boyun eğiyor yalnızlık...
Bir kenara çekiliyor...
Senin olduğun yerde...
Savaşlar açılıyor varlığına..
Senin olduğun yerde mutluluk kazanıyor..
Ve yüreğimde hep aynı coşkuyla...
Hayatıma gelişin...
Hayatımda kalışın...
Varlığıma değer katışın kutlanıyor...
Ayın,tarihin yılın yok...
Benim yüreğimde sonsuz bir zafersin...
Üç yüz altmış beş günün hükmü yok...
Nefes aldıkça sevgin yüreğimde hep kazanıyor, yüreğime hep kazılıyor...
@siiryazar_elbistan
Zeynep Öncül Kurt