ÖRTÜN BENİ ÜŞÜYORUM

Giydiğim urbalar tam kırk yerden yamalı
Sıcacık uyuyamadım dalıp uykuya sobalı
Odun tezek yetmiyor kömür ise çok pahalı
Kapatın pencereyi üstümü örtün üşüyorum.

Yünden yatak-yorgan kuş-tüyü yastık görmedim
Hayal şöyle dursun rüyalarımda bile görmedim
Etrafıma tuğla çamur taştan duvarlar örmedim
Titriyorum tez elden örtün beni çok üşüyorum.

Dünyaya geldim geleli bir gün bile gülmedim
Hep dürüstçe çalışıp çabaladım hile bilmedim
Ben dünyaya çile kahır çekmek için gelmedim
Yalan dolan olmasın üstümü örtün üşüyorum.

Mevsimler durmaz birer birer hızla akıp gidiyor
Baharım solmuş, kışım yanmış, yazım donuyor
Zalim felek geçmiş karşıma birde kıs-kıs gülüyor
Yine de sabırlar çekerim örtün beni üşüyorum.

Ümit ektim hasret biçtim hiç bir zaman gülmedim
İçime akıttım hep göz yaşlarımı her daim gizledim
Sanmayın ki bolluk görüp, ben yokluktan gelmedim
Çıram söndü artık örtün üzerimi ben çok üşüyorum

Hiç kimsenin malında mülkünde gözüm yoktur
Acımdan ölsem bile yine derim karnım tok-dur
Ben derdimi içimde saklarım istemem doktor
Kapattım gözlerimi sıkıca örtün beni üşüyorum.

Lokman AKBAŞ
24.02.2025