ODUNSUZ SOBA

Eskiden sobamız vardı odunsuz,
Hepimiz bir yürek, ısınırdık biz .!
Suyumuz sovuktu, yürekler kinsiz,
Gecede gündüz de sarılırdık biz.!

Yükselen güneşte kuşluk vaktinde,
Adam, sevgi günün her saatinde,
Minderi serili döşşek yerinde,
Dost güzel gönlüne yayılırdık biz.!

Bayramlar kutsaldı öpüp kutlamak,
Konuşmak manalı adamdan saymak,
Bir kaşık aşınan birlikte doymak,
Hepimiz horanta sayılırdık biz.!

Yamalı donlardan giyen yanımız,
İşlikler yakasız güzel canımız,
Kuru yeller değer donmaz kanımız,
Dost dost’a kurban deyip, kayırırdık biz.!

Kış yakın hayvan ahıra sürmeli,
O da bir can dönüp dönüp bakmalı,
Yemini vermeli saman dökmeli,
Herkesin sehmini, ayırırdık biz.!

Devranlar degişti zaman bozuldu,
Zaman aynı zaman insan kudurdu,
Boşa koştu dirhem vucut yoruldu,
Düşünceler degişti yozlaşdık biz.!

Sayğıyı pazarda attık çöplere,
İnsanlık düşüşte degdi diplere,
Miadı kime ne desin kimlere,
Balık baştan koktu anlamadım biz.!

21.02.25 / Saat 10,45
MİADI (Mehmet AY)