Üstadım Karakoç’la karşılaştım bu gece
Zulmeden zalimlere, nağmeler düzüyordu
Espriyle karışık, dilinde ağır hece
Aksak giden işlere, mısralar diziyordu.

Kafasına takmıştı köyü -kenti basana
Yargısız infazlarla, sehpalarda asana
Mektuplar döşüyordu, “Ha Hasan’a ha sana”
Sözleri manidardı, muhtara kızıyordu.

İsyanlı Sükut’uyla, çay içmeye oturmuş
Bakmış ki “kel sıpalar”, malı çoktan götürmüş
Aşk adına son sözü, Mihriban’a getirmiş
Elbistan’da el ele, kol kola geziyordu.

“Hakim Bey’e” seslenip, Doktor Bey’i haşlamış
“Unutursun” diyerek, en başından başlamış
Hep iyiye yönelmiş, kötülüğü taşlamış
Lafları som altından, şiirler yazıyordu.

Sevgi ekip büyütmüş, ovasında düzünde
Nasılsa öyle göçtü, hile yoktu özünde
Üstünde mor bulutlar, karamsarlık yüzünde
Tehlikeli sularda, durmadan yüzüyordu.

Allah vergisi dili, açıldıkça açılmış
Her eseri bir tarih, âlemlere saçılmış
“Doğma bebek” dediği, çocuğa don biçilmiş
Bir ileri bir geri, kendini üzüyordu.

Necati ustasına, asla kusur etmedi
Hecesine aşıktı, başka yola gitmedi
“Yolun sonu göründü”, diyeceği bitmedi
Yetim boynu bükenin, başını eziyordu.

Necati OCAKCI -14.09.2024
Korkuteli/ANTALYA