KARANLIK GECE!

Şiir düştü dudaklarımdan
karanlık bir gecede
sokaklarından geçerken bu yitik şehrin
figan düştü yine bu şehrin üstüne
sokaklarda buldum kendimi gece yarısı apansız
taksi sarısı umutların söndürüldüğü mumlar gibi
erime pahasına dolaşıyorum sebep ekmek parası
sokaklarda insanlar, hepsinin amacı farklı
eğlencede hayat bulduklarını sananlar bir yanda
öbür yanda hayatı pahasına hayatta kalmaya çalışanlar,
bir tarafta bir ekmek için emek verenler
öbür yanda fırınları bir anda harcayanlar,
yanan yüreklerden fışkıran alevler bir yanda
öbür yanda beleş enerjiyle ısınan evler,
bir yanda yürekleri kar gibi üşüyenler
öbür yanda karda yürüyenler belli etmeden izlerini,
yüzlerine dahi bakılmayan derbederler bir yanda
öbür yanda yüzlere baka baka yüzsüzleşenler,
bir yanda feryatlar yürekleri dağlayan
öbür yanda kan gölünde dans ederek oynayanlar..
anasız, mamasız, sahipsiz bebekler bir yanda
öbür yanda piyasalara dikilmiş gözler!
nutkum tutuldu, kanım kurudu bu gece!
bu gece çok utandım insanlığımdan
en çok öldüğüm şeyler çıktı karşıma
gördükçe çıkanları insanlığından,
ne insafsızsın sen ey gece!
asırlar, sanki binlerce aydı bu gece
ne yıldızlar kaydı bu gece gülüm!
ölüm biraz da settardır aslında
silkiniversem sahte kucaklardan
görmez miyim tüten dumanları
şu sönen ocaklardan?
titredi parmaklarım
şiir düştü dudaklarımdan
iki damla yaş olsaydım keşke bu gece
süzülürdüm buz gibi yanaklarımdan,
kurtar beni Yâ Râb!
kurumuş gözlerimden
ve çaresiz sözlerimden…
dudaklarımdan şiir düştü bu gece!

Murat Kahraman
31 Aralık 2000/Beykoz