Saçlarını okşatma bana
Ellerim sadece birer yabancı senin için
Yüzümü hiç göremezsin
Uzaklardan geliyor
Yalnızlığım nerede başladığını unutmuş
Bir çöl rüzgarı gibi ketum
Kan ve mürekkep dolu nehirlerim
Zihnim çapraz sorgularda rendelendi
Ağır yük yükledik sözlere
Onlar bulut olur cinayet olur
Göç olur toprak olur
Masum ve temiz yüzlü birer suç olur
Elim donar kalır bir yetim gibi
Uzattığım kendime
Ruhum kendi bile bilmiyor
Ne zaman kördüğüm olduğunu

Ey iyi niyetimin takati
Kurtar beni kıt kanat kendimden
Omzumda taşıdığım
En yanlış tercihim
Zihnimde rendeleniyorum hala
Bir çekmeceye sakladım birazımı
Birazım tonlarına dağıldı bir ürpertinin
Üşümüş bir iç çekme omzuma dokunan
Kendimden daha tanıdık
Üşümüş yorulmuş
Yanımdayım sanıyordum oysa
Elimden bıraktığım bir boşluk gökyüzü değil
Omuzlarıma dokunan bir iç çekme sadece
Ürkek çekingen