ISLANDI KİRPİKLERİM

Akan gözyaşlarıyla, ıslandı kirpiklerim,
Her akşam üstümüze, yağıyor iken yağmur,
Savurdu rüzgar bizi, kayboldu bildiklerim,
Hayal oldu hakikat, dört tarafımız ma’mur.

Endülüs’te raks etmek, sevdamızdı her akşam,
Yıkılmaya başladı, duvarlar içimizden,
Sanki bir rüya idi, gördüğümüz ihtişam,
Hala ışık girmiyor, hiç bir penceremizden.

Uzatma ey sevgili! hasretin acısını,
Aydınlık çehrenle, sil gözündeki yaşları,
Terk olunca anlarsın, vuslatın sancısını,
Baharı yaşamadan, yaşıyorduk kışları…

Lâl olmuştu gönüller, gurbetin çehresinde,
Duyguları söndürdü, her zaman soğukluğun,
Emanet kaldı ruhun, kalbimin gölgesinde,
Söyledikçe adını, yok olurdu yokluğun.

Ağarırken ufuklar hasretin kucağında...
Çiçek gibi açardı her zaman yanakların..
Mevsimler canlanırdı, kurumuş dudağında,
Göz kırpıyordu sanki, bahara ufukların.

Tutunmadı nedendir? Avucun avucumda,
Alın teri, göz nuru, sevdamız vardı her an,
Hayalini saklardım, her zaman baş ucumda,
Okunan ezanlarla, kefenlenirken zaman.

Gül rengi duygular, hatırlatır her an seni,
Mahşer günü tutuver, ne olur ellerimden,
Unutamam yüzünde ,gülümseyen buseni,
Ayırma gözlerini, ıslanan gözlerimden.

...andelip...