Mevsiminde yolunu gözledik durduk
Nihayet kavuştuk o beyazına
Yağışa imrenip hayaller kurduk
Katlanırız elbet bu ayazına

Seni sevmeseydik üşür müydük hiç
Sokaktayız şimdi kartopu için
Böyle sevinç ile koşar mıydık hiç
Kelebekler gibi sessizce uçun

Beyaz gelinliği giydi tüm doğa
Başa inci gibi bir taç kondurdun
Geceden başlayıp sen yağa yağa
Saçaklardan sızan suyu dondurdun

Sanki çiçek açmış ağaç dalları
Yalancı baharı andırır sanki
Karla sarmaş dolaş çocuk kolları
Geçici sevdayla kandırır sanki

Dağlar birbirine yakınmış gibi
Görünür insana uzak olsa da
Ovalar soğuktan yakınmış gibi
Koynunda çiğdemi yeni bulsa da

Tarlada ekinin yorganısın sen
Üstünü örtmeye ana gibisin
Sırtında baharın yorgunusun sen
Dört mevsim sevilen sene gibisin

Vahdet-i Can gözü açtığı zaman
Güzel manzaraya şaşırdı kaldı
Bakarak çayını içtiği zaman
Kasvetin yerini mutluluk aldı.

Vahdet-i Can (VAHDET ÇİL)