Ruhumda bir ton ağırlık düşürmüş bedeni
Kuruntuyla katrilyon sancı öldürmüş beynimi
Ufkumda bir epizot acıklı, söndürmüş gülleri
Bu tuzak hipnozun acımasız kördüğüm basireti
Kumkuma karakterime işlemiş, anlatamam dünleri
Belki de yazdığı her şey kendi gibi sahtedir
Yeryüzü sahnemiz, yas tutup sakla kendini
Delirmek üzere, akıl sağlına eklenir histeri
Dünya ezdirdin hep çaresizi saklarken maskemi
Farz edin, her şeyi yaksam dinmez elem az gelir
Arınsam yüreğimde taşıdığım günahlarımdan,
Belki temizlenir, derin bir yerdeyim
Yok yardım edenin
Yalnızlık senfonisi hayatıma eşlik edip
Kalabalıkların arasında özgürlüğe and içtirdi
Sistemin aktörleri tüm insanlığı hapsedip
Maaş adı altında asgari ücret rezilliğine itti
Geçin hepsini, hislerimin zor tercümesi
Bütün yüzler donuk, yok mimik
Her yerde metrobüs zombileri
Yıkamaz duvarları metropol köleleri
Asla kıramaz zincirleri
İstanbul’un bitmek bilmeyen dertleri
Çöp olur kişisel hedeflerin
Her gün her saat çalışır toplumun fertleri
Minimal finans etkisi , eğlenmek için yok vakit
Hatta bırak eğlenmeyi, hayallerinden vazgeçip
Pis havanın, sisli şehrinde enkaz tiplerindensin
Artık kalmamış bir isteğin
Almışlar hatta yaşama gayeni
Sürekli, sürekli üstünde kasvetin
Bozuk düşüncelerim
Aç kalmamak için değil
Sevdiklerine ekstra özveri
Kurtulmak için değil
Ailevi mücadelenin içindeyim