Anlamıyorlar!
Anlamak ta istemiyorlar beni anne!
Gelen vuruyor giden vuruyor!
Yufka yüreğim dayanmıyor!
İsyan edesim geliyor!
Ama inancım izin vermiyor!
Deliler misali naralar atmak,
Canhıraşane bağırmak istiyorum!
Duyması gerekenler belki duyar diye...
Haksızlık hat safhada,
Aslanların kedilere boğdurulması had safhada!
Zalimlerin zulümleri had safhada!
Ezilip de mağdur olanlar had safhada!
Dayanamıyorum anne!
Görmek istemediğim halde görüyorum
Bunlar o kadar çok ki; her adım başı.
Hor ve hakir gören ve görülenler
Ahlar vahlar rahatlatmıyor!
Tatlı uykulardan ferağet etmek de yetmiyor!
İstiyorum ki; insanlar husumetlerini,
Muhabbetlerle takas etsinler!
Kardeşlik duyguları pekişsin!
Kurt ile koyun birlikte yaşasın!
Karıncalar çiğnenmeden, yuvalarına rahat girip çıksınlar!
Sakın ha bu olmaz bu çok zor demeyin!
İnsanlar, işin kolayına kaçmazlarsa, bu çok kolay.
Yeter ki samimiyet olsun!
Yeter ki fedakarlık yapmak şiar edinilsin!
Yeter ki her konuda adaletli olunsun!
Yeter ki kayırmacılığa ve ayrımcılığa son verilsin!
Yeter ki makamlar ehilerine teslim edilsin!
Bir kez daha itiraf ediyorum!
Anne, vallahi de billahi Dayanamıyorum!
İçim içimi kemiriyor!
Tsunamileri yaşıyorum!
Medcezirleri yaşıyorum! Hayatımın baharında,
Solduruyorlar çiçeklerimi!
Gönül tarlalarımı ektirmiyorlar!
Habire nadasa bıraktırıyorlar!
Bire on veren, bereketli topraklarımın, bereketini çalıyorlar!
Çoraklaştırıyorlar!
Herşeyi bildiğim halde, sen sus sen konuşma!
Sen bilmezsin sen anlamazsın diyorlar!
Gelin insan gibi insanların meclisine gidelim!
Kim biliyor kim bilmiyor?
Kim anlıyor kim anlamıyor?
Kim sussun kim konuşsun?
Onlar karar versinler onları er meydanına davet ediyorum!
Ama her zaman ki gibi yine ipe un seriyorlar!
Kem küm ediyorlar eften püften bahaneler uyduruyorlar!
Yazıklar olsun sizlere hem de yüzlerce binlerce kez!
Anne ne zaman seni anımsarsam,
Nasihatların ve de altın değerinde öğütlerin geliyor aklıma!
Her Cuma akşamı gelmem lazım aslında mezarına,
Dertleşmem lazım senle doyasıya!
Ama bunu bile gerektiği gibi yapamıyorum!
Bundan dolayı senden özür diliyorum!
Bayramdan bayrama gelmem de yetmiyor!
Yollarımı gözlediğini biliyorum!
Dünya gailesi dünya meşkalesi işte...
Günü güne satıyorum!
Ha bugün ha yarın diye diye hem kendimi avutuyor!
Hem de evlatlık görevimi yapamıyorum!
Sen annesin, her halukarda affetmek şiarındır!
Evladının ateşlerde yanmasını istemezsin!
Anne her Cuma akşamları Yasin okuyorum!
Şehitlerimizin ve senin ruhuna bağışlıyorum!
Bunu ihmal etmemeye azami özen gösteriyorum!
Ama yetmez diyorsan yerden göğe kadar haklısın!
Anne, keşke bu kadar duygusal olmasaydım!
Keşke, bu kadar ince eleyim sık dokumasaydım!
Keşke, üç maymunu oynasaydım!
Keşke, bana ne diyebilseydim!
Keşke, biraz katı yürekli olsaydım!
Ve keşke, Allaha havele ettikten sonra öfkem hafifleseydi!
Bu özelliklerimin olmaması hayıflandırıyor beni!
Kendi kendimle kendi özümle kavga ediyorum!
Ama değişen hiç bir şey olmuyor
Eski tas eski hamam!
Rüyalarıma gir bana en hayırlı yolları göster!
Karanlık çıkmazlarımı aydınlat
Anne bana küsmüş olabileceğini de biliyorum!
Ama çaresizliğimi içime kapanıklığımı hoş gör!
Ahh anne ahh!
Sen gittikten sonra sap ile samanı karıştırdılar!
Gönül kapılarına kilitler vurdular!
Yufka yürekler taş misali katılaştı!
İnsanların çoğunun imanı dini para olmuş!
Fellik fellik dertleşecek dostlar arıyorum!
Yok anne yok bırakıp gittiğin gibi değil!
Halimizi ahvalimizi görsen!
İyi ki; ben erken ayrılmışım aranızdan dersin!
Çünkü insanların tutulacak sağlam dalları kalmamış neredeyse...
Yüzler somurtkan ve asık!
Sıkıntılı telaşlar sokmuş insanları karanlık çıkmaz sokaklara!
Ahh anne ahh!
Biz böyle mi olacaktık!
Biz bu günleride mi görecektik!
Kardeşin gözü kardeşinin ekmeğinde,
Kardeş kardeşe tetik çekiyor,
Başkalarının oyununa getiriliyoruz!
Bunu anlamak istemiyorlar!
İşte üzüntülerim sıkıntılarım tasalarım kederlerim ondan!
Ahh anne ahh!
Benim anladıklarımı keşke onlarda anlaşmalarda!
Benim hissettiklerimi keşke onlarda hissetselerdi!
Ahh anne ahh!
Çektiğim ahlar yarama merhem olmuyor!
Kapalı kapıları açmıyor
Gönülleri Allah rızası için buluşturmuyor!
Oysa eskiden fakirlik yoksulluk vardı,
Ama insanlar her halukarda mutluydular!
Değer yargıları dolu dolu yaşanırdı!
Şimdi hiçbir şey eskisi gibi değil.
Herşey insana yavan geliyor!
Ahh anne ahh!
O günleri özlüyorum!
O insanları arıyorum!
O doğallığı benden küçüklere anlatıyorum!
Keşke zaman makarasını geriye sarmak mümkün olsaydı!
Aklıllarını başlarına alacaklar mı bu insanlar?
Çok ayıp etmişiz diye hayıflanacaklar mı?
Ve insanlar tekrar eskisi gibi birbirlerine kadir kıymet verecekler mi?
Kendi namıma değil beklentilerim
Beni bilen biliyor, tanıyan da tanıyor!
Ben birlikten yanayım!
Ben paylaşmaktan yanayım!
Ben kucaklaşmaktan yanayım!
Ben muhabbetli olmaktan yanayım!
Ahh anne ahh!
Anlamıyorlar veya anlamak istemiyorlar beni!
İçerlenmem ondan!
Sen şimdi hilelerin yapılamadığı bir yerdesin!
Yani cenneti aladasın.
Ne mutlu sana!
05/Mart/2008