Benim...aşım , ekmeğim nerde...?
Ben SOMA...ZONGULDAK EREĞLİ’ ,
Ben LİNYİT....kömür işçisiyim ,
Yüzüm.....gözüm kömür karasıdır derinlerde ,
Hep...aydınlığa bakarken yüzümüz...
Helalinden lokma yer....su içeriz ,
Çocuklarımız...eşlerimiz bizleri bekler ,
İki göz oda evimizdedir hayallerimiz...
Bir kırmızı kalem bir çantayla bekler ,
Uykuya dalan....çocuklarımız....?
Yerin üç yüz metre altındadır.....geleceğimiz ,
Tepe lambasında yanıp , sönerken ışıklar....
Kaya oyuntularında.....kazmalarla çalışırız ,
Metan gazı kokusunda bayılır zaman....?

Maden işçisiyim....hakkımı ararım ,
Çelik yumruktur tüm arkadaşlarım,...!
Sarsılmaz umudumuz ; tek yumruk kalkar ,
Biz......SOMA LİNYİT , KÖMÜR ...işçisiyiz....!
Çıplak ayak...miğferimle ; direnen benim ...
Hak ararım...davul-zurnayla....halay çekerim.
Patronlar ezilir....bizim miğferlerin , gücünde
Yere vurduğumuz....tak-tak sesinde ,
Bir densiz patron çıkar da seslenir....
Bir dakika.....der kalabalığın arasından ,
Siz....necisiniz ulan birde iş mi bırakırsınız...?
Paranızı vermezsem...köle olursunuz lan....?
Kendini bilmez patron ; densizdir , küfreder ...
Hak-hukuk bilmeyen.....küstah ,
Firavun’ mudur nedir bu....?

Depremde yıkılan insanların umuduyum ben ,
Madenci...yaşam alanı kurar.....aletleriyle...
Her cana bir canan veririz...bir can bırakırız ,
Sevenlerinin.....kollarına ,
Gözyaşlarıyla çıkar tüm tabutlar....sessizce ,
Yıkıntılar arasında feneri...alıcı -vericisiyle seslenir ,
Kimse yok mu.....canlıysan seslen ,
Bir ses ver oradan...?
Madencilerimiz.... hak-hukuk ararken yol boyu ,
Depremzedeler.....neden yoktur arkalarında...
Toplum duyarsızdır.......bu hak-hukuk savaşında....?

BİR ÖNCE YAZDIĞIM EKMEĞİM KATIĞIM NERDE.....? ŞİİRİMİ
YANLIŞLIKLA İKİ GÜN ÖNCE SİLDİM...! KÜLLERİNDEN TEKRAR İNATLA YAZDIM....!
SEVENLERİME VE TÜM ARKADAŞLARIMA TEKRAR SUNUYORUM .
SAYGILARIMLA.....!