Sessizlik sonatı

Karanlığın elçisi elime tutuşturdu geceyi
yıldızları kayıp gökyüzüm çöl fırtınasına tutulunca
bir mecnun ayaklanması içimde
ben bendekini arayan bir meczup
kum gülücükleri dalgayla estı mest

cemalin gölgeye gölgen hayale dönünce
girdigim ormanın içinde kaybolan yolum
kırıntısı kılıca dönüşen fısltı sessizliği
saçlarımı diken diken rüzgarlatan hava
kalbimin ritimleri nefesime tutsak
ölüm terleri anlımda

suyun sessizliginde kırgın dalgalar
üstüm başım ne varsa serpik yüzeye
deniz damlalarımı yutunca kuru gülücük
anımsak bir uğultu çehremi değiştiren an
sevginin buğusu ılsak sıcak tenimde

gülzarda koparılan bir gülün ömrü
ömrümün küf sayfasında sararıp solunca
günün ertesine sevda ertelenir akşamdan
balkonda bir başına rüzgarda salanan iskemle
sokak sessizliğinde karartı gözcüsü

ufkunda tutkum transit yollarda
zehirdir anmadan verdiğim her mola
hiç ölü gördün mü katline hayran
cinayet mahalin bekçisi


Coşkûnî