Gecenin karanlığında aldılar bizi
Matem yüklü trene bindirdiler bizi
Hüzüne boğdular her birimizi
Ne yaşlımızı bıraktılar ne gencimizi.

Ahıska Türkü’yüz boynumuz eğilmedi
Canımızdan can aldılar ölmedik biz
Stalin’in eli kanlıydı dökülen kan biz.
Bir gece sürdüler Gürcistan evimizdi..

1944 tarihinde Ahıska öksüz doğdu
Lal oldu bütün diller, konuşmaz oldu.
Kader diye yazdı kalem, silinmez oldu.
Tabibler merhemler çare olmaz oldu.

Uykusuz kalmış ağlıyor çocuklar.
Hayvan voganlarında taşındı canlar
Ne bir tas aş, ne bir tas su verdiler.
Yük diye yükleyip, sürgün eylediler.

Annelerin yüreği yandı toprak utandı.
Babaların gözleri doldu kalem utandı
Ahıska yetim kaldı, Türk’ü utanç sardı.
Ahıska susup gitti, dünyada utanç kaldı.

Âşık Sinan dinledi Ahıska’yı utandı.
Yürekler burkuldu, acı keder utandı
Kadınların saçı açıldı, yazma utandı.
Kalbe yangın düştü, gözyaşları utandı.

Stalin’in gözü kör olmuş, görmez acıları.
Kulaklar sağır oldu, duymaz feryatları.
Yetişemediler yiğit Osmanlı oğulları
Ahıska düştü toprağa, toprak utandı.

Yazan: Sinan TOKER
Yazıldığı Tarih: (11/02/2025) Manavgat.