Ruhumuzun haberci bir rüyayı
hayale anlattığını duydum
geçmişi arındıracak suçu dişledik
birbirine aşılı kaldı köklerimiz

asıldık seslerin kaybolmadığı galaksiye
samanyolunda kundaklandık

esintiler hindibayı çözdü savurdu
her dal ayrı salındı
göz göre, göre
hissettim

nihayetinde bu benim kastım, ben öyle yaptım

akması zorunlu zaman taşıyor bizimle
birinden biri olduğumuz bile şüpheli
belli belirsiz bütün levhalar sökülmüş

gördüklerim
kesin değil ama, gördüğüm benim suçum

_cadı avı içimizde sürüyor olabilir
bilmediklerimizin suçu kara leke

yine de herşeyin sorumlusu benim
böyle düşündüğüm için de

bütün o kalabalığın dışında, bize çok yakışan şeyler var
aykırı varlık, uçarı söz
her sabah yeniden başlayış birikmeye
bu büyük sorumluluk benim

nasıl açılırsa çiçeğin tacı, öyle saçıldı katlarımız
ısının şefkati yansıdı ve emdik
-ama bu bana ait bir doğru
kimseye göre değil

seçtiğim yazgıya yöneldim, bu benim suçum

orada değildik ve hiç olmayacağız
alışkınız yalnızca
sistemi kökünden sarsmaya

güneşe karşı yürürken
bacaklarımıza abanıyoruz
yırtmaç, biz geçtikten çok sonra görünecektir
üzgünüm
deriyi yatıştıran nem kalmadı artık
hissediyorum
her biri benim suçum

düşünce bulutu toplanıyor gördüğümle bildiğimle çarpışan hız benim suçum

unuttuğumda ve henüz unutmadan
sırılsıklam ürpertinin perisini
tende saklı ruhu, suça bulayıp, bulayıp arındırıyor her an

hissediyor, yaş alıyorum
sözleşmem böyle
duydum
bu benim suçum
geldim, bütün gelenlerle birlikte
sonra gördüm evet, suç ise bana ait

hissettim, bu da en büyük suç

nasıl çevirdiyse beni, öyle döndüm sulardan
allak bullak bütüncül

"mea culpa mea maxima culpa"
benim suçum, her şeyin en büyük suçlusu benim

y a r a t ı l d ı y a r a

•