Yer yarıldı arş’ı alâ delindi
Sanırsın tabiat kul’a bilendi
O an o uğultu sanki sirendi
O saat o sesle, sûr’a uyandık

Etrafı, tam şafak sökünce gördük
Telaşla; komşu, eş, dost, tanış sorduk
Enkazda, cesetler aradık durduk
Yüreğimiz güne yara uyandık

İnsanlar can hiraş sinesi kordu
Bazı ruhsuzlara vicdanı sordu
Sabır tükendikçe saatte durdu
O sabah seherde kara uyandık

Yorgun bedenle ve yaslı yürekle
Her gün aşımında puslu gözlerle
Pişman düşünceli paslı yüzlerle
Sorumsuz iş yapan kire uyandık

O an o binalar üst üste bindi
Gökten sicim gibi yağmur indi
Heyhat; kara dehşet insanlar sindi
Sandı ki kullar gök yere dayandı

Korku ölüm gibi cihanda tattık
Dermansız yaralar açıldı bittik
Feryat figan imdat içinde yittik
Mevlam yol verdi de diri uyandık

O gün mahşer gibi Gülhuri Gül’üm
Birçok canlar verdik sızlıyor solum
Hiç uzak değil ki çok yakın ölüm
Bu bir muamma ki sır’a dayandı.mlk/04012025