Baştan sona duygudan yapılmış bir adam
gözlerimden yaşlar süzülürdü o konuştuğu zaman
sesi bariton dinlemeye doyamazdınız
radyo tiyatrosunda bu sese hayran kalırdınız...

Hep itilir kakılırdı evinden uzaklara atılırdı
ailesinden kopartılır hakları elinden alınırdı
’’çocuklarım, evinizin kıymetini biliniz’’derdi
kapkara göz bebekleri ağlarken bile gülümserdi...

Bizler bilge çocuklarmışız farkında değilmişiz
matematikten çaksak bile duygusal zekalıymışız
fakat onların sayesinde son derece duyarlı olduk bizler
onun kadar değerli oyuncular bıraktı kalbimize izler...

Adı Yıldırım soyadı Önal’dı bu kıymetli sanatçının
hayatı mı film olmuştu yoksa rolleri miydi aslı hayatının
çok çilekeş anlaşılamaz ve tükenmekle geçmişti yılları
canlandırdığı karakterlerden daha çetindi yürüdüğü yolları...

Kalbimdeki yeri kutsaldır hiçbir el dokunamaz ona
hayat dersi vermişti sinema koltuğunda oturan sana bana
ebediyete gitti bizler de er geç gideceğiz eninde sonunda
seviyorum onu sanki çok yakınımmış gibi gelir bana, manevi baba...

Nurlar içinde uyu, inşallah karşılaşırız bir gün ölümlü insan oğlu
dünya bir rüya kadar çabuk geçen bir senaryo ve bizler oyuncuyuz
doğduk büyüdük yaşadık yaşlandık bir meçhule doğru gidiyoruz
insan ebedi hayatında sevdikleri ile berabermiş böyle inanıyoruz...


Gülhan Çeliktaş