Sıcak içten gülüşü
derinden üzülüşü
sonsuzdur bence yaşı
o içimde yaşıyor...

Çocuk kalbimde tahtı
ruhu ruhuma aktı
bence dünyada tekti
o gönlümde yaşıyor...

Sesi deva derdime
sözü şifa yazgıma
ışık tutar sezgime
kulağımda yaşıyor...

Sanki benim babamdı
sığındığım limandı
fikrim ona inandı
o zihnimde yaşıyor...

Şefkat dolu gülüşü
tatlı yapardı aşı
herkesin arkadaşı
özüm onu seviyor...

Hep garip ve kimsesiz
vakarlı durur sessiz
şaşırır nice densiz
aklım onu seviyor...

Rol yaptı belki
gerçek değildi belki
ailem gibiydi sanki
güvencim onu seviyor...

Azdı özdü temizdi her şey o zaman
bir hoş sedadan başka ne ki geriye kalan
anlıyor insan zamanla bu dünya yalan
tek gerçek, bir eser bırakabilmek yaşayan...

Büyüdüm, büyümeyi hiç istemedim
sinemalı günlere ölesiye hasretim
ne o kokular aynı koku ne tatlar aynısı
nerede kabak çekirdekli açık hava sineması...

Annemin iskarpinleri tık tık ederdi
ağustos böcekleri şarkı söylerdi
Ali Sabri sineması bizi beklerdi
simitle gazoz ne de güzeldi...

Bir elim annemde diğeri babamda
yürürdük yeşil ırmağın kenarında
kavakların hışırtısı hâlâ kulağımda
kimi zaman uyur kalırdım sinemada...

Onun adı Sadri soyadı Alışık’tı
yediden yetmişe herkes ona aşıktı
hem yetim hem garip hem de şıktı
karanlığı dağıtan parlak ışıktı...

Çocuk yıllarımın pembesi
mahzunluğumun neşesi
unutmadım aklımda hepsi
hatıralarım onu seviyor...

Ona dua okumak lazım
güzel ismini unutmayın
hayır duayla rahmetle anın
çocuk kalbim onu çok çok seviyor...


Gülhan Çeliktaş