Garip insanların derdini dinler.
Yerinde duramaz İkbal Gürpınar.
Dertleri duydukça derinden inler.
Kötüyü vuramaz İkbal Gürpınar.

Acıları duyar, dolar gözleri.
Ayakta tutamaz olur, dizleri.
Ortaya çıkarır, çirkin yüzleri.
Kalpleri kıramaz İkbal Gürpınar.

Müslüman kadının örnek anası!
Sözleri doğrudur, açık manası.
Net söyler, kapanmaz dilden vanası.
Değildir yaramaz İkbal Gürpınar.

İyi araştırır, vebalde kalmaz.
Ağzından kötü söz ortaya salmaz.
Haksızın yanında yerini almaz.
Haini saramaz, İkbal Gürpınar.

Deniz Fenerinin gönüllü eri.
Kalplerde ebedi tapulu, yeri!
Kızdığı zamanda sözleri iri!
Suçsuzu seremez İkbal Gürpınar.

Meydanların bize benzer tek ismi.
Kızarsa hiddetli gezinir cismi.
Mutlaka onun da vardır çok hasmı.
Kimseler deremez İkbal Gürpınar.

Başını kapatsa güzel olacak.
Masumlarda elbet, er geç gülecek.
Dursunî’de bir gün garip kalacak.
Kötüler varamaz İkbal Gürpınar.

Dursun Yeşil – 05/02/2008