İlk cümlende efendim diyerek başladım şiire, ne çok emek veriyoruz, sevdiğimiz gibi sevilmek için ama sonunda yorgunluk ve hayal kırıklığı, verdiğimiz çaba sonrasında bir nebze sevilsek bile istediğimiz yere konmadığımızı fark ediyoruz, haliyle sevildiğimize de inanmıyoruz.
Sonucunda suçlama başlıyor, çünkü aşkın bu kadar olmasını istemek , bu kadar emek vermek kendimizi bu kadar yıpratmak, fedakarlık etmek, boşuna olduğunu görünce , kendimizi bulmak istiyoruz, bu ben değilim diye çığlıklar içimizden yükseliyor , severken insan kendini tanıyamıyor, sorgular başlıyor.
Aşk değerini çoktan kaybetmiş, eski zaman sevgisi kalıyor senin aşkın, sevdiğindeki hali görünce, nasıl da herkes yeni zamana uymuş, değersizleşmiş sözler, sevgiler, duygular, herkes gibi tavırlar, oysa nazende sevgilim demişken gönül.
Sönmüş bir sevdayı, bitmiş bir arzuyu hangi nesle bırakabiliriz, bizim nesil bile artık aşka değer vermez olmuş, kendini yeni düzene uydurmuş, gerçek sevgi şefkat gibi gelir onlara.
Herkes rol yapıyor,istediğini elde etmek için ,samimiyeti kayıp sevgiler, hesap kitap içinde kurulan evlilikler var sadece.
Sevgi hayatın özüdür, bu güzel duyguyu yaşayan, sevdiği gibi sevilse kişi insan bu boşluğa düşmez, bu hayattaki en büyük şans böyle sevilmektir.
Her bireyde yalnızlık duygusu, tamamlanma arzusu, içinde oluşan boşluğu doldurma dürtüsü var, tekrarlanan başarısızlıklar da bizi savursa da yorsa da,geldiğimiz nokta yine aynı, Çok güzel anlatılmış, çok güzel bir şiirdi, benim de içimin dolu olduğu ve bu ara çok fazla hissettiğim bir konu, yüreğine sağlık üstad boran duygulara tercüman oldun,selamlar.

Hayat bir tiyatro çok haklısın.

Senaryosunu sen yazıp başrolü kendin oynuyorsan bu tiyatroda ''Keşke''ler, ''Hata''lar ve ''üstünü çizdiğimiz isimler'' sana fazlasıyla acı vermeyecek. Bir süre sonra şunu derken bulacaksın kendini.

Senaryo bana ait, başrolde ben oynadım. Hayatımı bir başkasının yazdığı senaryoda figüran olarak geçirmedim.

Huzur ve huzursuzluk, sevgi ve nefret, kural ve kuralsızlık, temiz ve kirli
zıt kelimeler olsada her huzurda biraz huzursuzluk, her sevgide biraz nefret, her kuralda biraz kuralsızlık her temizde biraz kirlilik vardır.

Belki bizi iyi ya da kötü yapan da bu içiçe geçmiş kavramlar.

Nefis bir şiir okudum kaleminizden. Biraz derine inince mısralarda, herkes kendinden bir şey bulacaktır eminim.

Yüreğinizden kaleminize, kaleminizden sayfaya düşen bu nefis şiire tebrikler diyorum.

Saygım ve selamımla kalın hep

Hayat ve anlamı , hep bir arayış ve amaç bulma gayreti , huzuru göz önünde tutarak huzursuzluğa bir koşu...Basit yaşamak gerek tat alarak, hedefi madden değil manen görmek gerek...Olmazı oldurmak uğruna olmuşu çürütmeden...
Sevgi ve saygılarımla sayın Boran , enfes bir şiirdi , nicelerine...