Bir varmış bir yokmuş,
Aylardan ağustosmuş.
Gezen bir sirkteki akrobat,
mutlu palyaçoya aşık olmuş.
...

Akrobat palyaçonun yanına geldi,
Ve ona sarı bir çiçek getirdi:
"Bir zamanlar mutlu görüyordum seni,
Ama neden üzgünsün şimdi?"

"Hiçbir şey hissetmiyorum inan ki."
Dedi, mutlu palyaço ve sessizdi:
"Eğer mutlu görmek istiyorsan beni,
Yak bir an önce bu sirki!"

...


"Hatırlıyorum ne kadar eğleniyordun,
Sihirbazı izlerken gerçekten de mutluydun.
O Kendini testereyle ortadan ikiye böldüğünde,
Sen kahkahalara boğuluyordun...

Söylemiyorsun en sevdiğin şarkıyı şimdi,
Suskunluk yemini ettin sanki...
Gördüğüm için endişeleniyorum,
Donuk ve ürkünç gülümsemeni!"


"Hissetmiyorum artık hiçbir şeyi."
Mutlu palyaço sessizce dedi:
"Eğer gerçekten düşünüyorsan beni,
Lütfen, yak bir an önce bu sirki!"

...
..
.


"Seyahat ettim, bu lanet sirkle,
Hayatım boyunca, hiç durmadan...
Katlandım bir köle gibi, rezil kıyafetlerle,
Esir ruhumu kurtaramadan...

Bir gün tutuşmaya başlayınca sirk çadırı,
Hatırladın mı, sigarasını unutmuştu trapezci...
O zaman fark etmiştim ilginç bir şeyi,
Mutluydum, hem de on yaşındaki bir çocuk gibi!"

...

"Tüm bu rutinim ve hayatım,
Ölmüş ruhumun eseri...
Yeter artık, yalvarırım:
Bir an önce yak bu sirki!"

...

..

.

Akrobat başını eğdi ve yavaşça uzaklaştı,
Mutlu palyaço ile yolları ayrıldı...
Palyaço ise uzun bir aradan sonra ilk defa kıkırdadı:
Aklında tüm dünyayı ateşlere vermek vardı!


Ve bir gün yatakta yan yana uyurken,
Akrobat tuttu palyaçonun elinden:
"Hadi, yakalım birlikte bu sirki,
Diğer herkes ve her şey içindeyken!"

...
..
.

İkisi de orada kaldı, el ele tutuşurken,
Ve tüm sirk cayır cayır yanarken...
Peki kıssadan hisse neydi?
Şair burada ne anlatmak istedi?

Eğer hayat başarısız olursa eğlendirmekte,
Ve esir tutarsa artık seni...
Bir çakmak ve benzin bidonu al eline,
Yak bir an önce o sirki ~

...