Düşlerim tekin değil bu aralar soyut resimlerde saklı varlığım.
Ak akçe misali ak alın yazımda saklı mealim
Hüzün köşkünde yeşeren
Nadide bir çiçek iken ikbalim

Saf tuttuğum umudun
Safi duygu ve huzurun
Bandığımın ertesi kalemin ucundan
Dökülen öncemde tutulmuş nutkun
Sabrına binaen
Tutuklu sözcüklerle ördüğüm ufkun
Tam da göz hizasında şakıyan bülbülün

Sehven ölü addedilse de yalnızlığım
Salkım saçak duygulardan ördüğüm
Yalın ve sıra dışı bir masalın
Sahi kahramanı mıyım sadece?
Anlatıcısı belki de sair hece sair kelime

Şivesi tutuk bir mazlum
Siması tanıdık bir yabancı
Aş erdiğim yarınların ikbali
Sürmanşet ilham
Sürmenaj geçiren kalem
Aşkın katıksız rüzgârı ve özlemi
Göğün de mendireği iken hüznümle
B/öldüğüm güncemin dünde kalan neşesi

Tokuşan sözcükle tekelleşen değildi sevginin misafiri
İhlal edilesi hiç değil
Göğün kırık gönlünde hicreti dünün
Yerkürenin solgun ferinde bazen bir muamma
Bazen cebelleşen yasla
Yasa mağduru değilken yaş ve yas
Ve işte kırdı zincirlerini şair nüktedan bir rotada
Seyreden gemi misali
Batık hazine değil atık bir ruh hiç değil
Sözcüklerin yakan ve yağdıran meşrebi

Simyacı idi kalem
Simli sesinde hasretin
Bozguna uğrasa da şairin
Tek menfaati yoktu
Köpüren denizin çılgın dalgaları
Kopsa da kalbin sarnıcı
Temenni yüklü bir devinim
Aşkın aşka hasreti
Kalbin delik vasfı
İçine doluşan yası bertaraf ettiğine yemin eden
Yazdığı kadar temkinli

Sevebildiğinden de öte
Seyyah bir yükümlülük bellediği şairin
Olsa da külfeti
Mealine ve mahlasına sadık o nefer ki:
Bazen delişmen
Bazense bir devşirmen misali

Çılgınca vuran sahile
Yüzüne atılan bir tokattan dahi tesirli
Kalemin coşkulu neşrine
Kâh bir nesir eklediği
Kâh şiir iken yüreğin masum söylemi
Kâğıttan kayıklarında yüzdüğü kadar
Yüreğin devasa denizi
Ve aşkın şahı
Mimlendiği ne ki kalemin…