Yalvarıp, yakarıp boşa yorulma;
Hâlden anlayana söze gerek yok.
Güle kızıp, dikenlere sarılma;
Yapmacık gülüşe, yüze gerek yok.

Yürekten sevense, koşarak gelsin
Yaranı emleyip, gözyaşın silsin
Yara gönüldeyse tabip ne bilsin
İğneye, ilaca, beze gerek yok

Gönül bir olunca, çadır han gelir
Kalpler ısınınca yüze kan gelir
Aşkla yola çıkan dize can gelir
Yokuş dümdüz olur, düze gerek yok

Yeter ki yürekler dengini bulsun
İçi kıpır kıpır sevgiyle dolsun
Ahlâk güzel olsun, soy asil olsun
Fidan boya, elâ göze gerek yok

Ömürlük bir sevgi olursa konu
Sevdanın ışığı açar ufkunu
Bir bakış kavurur gönül yurdunu
Oduna, ateşe, köze gerek yok

İşi doğru olan bulaşmaz is’e
Niye gerek duysun dumana, sise
Yaptığı fâliyet zararsız ise
Halktan saklamaya, gize gerek yok

Kişi, kimi sever, odur en güzel
Masal anlatılmaz, okunmaz gazel
Sevdanın çığırı kişiye özel;
Adres aramaya, ize gerek yok.

Mehmet Postallı / 2025