1
Yorum
4
Beğeni
3,7
Puan
88
Okunma
Döktüğüm gözyaşlarımda açan kardelen
Uçurum kenarında hayata tutunuyor
Gönlümü dağlayıp beni kahreden
Yakamı bırakmasa da hep avutuyor
Ayağıma vurulan bu prangalar
Her gece yaşadığım ağır tranvalar
İçimdeki boşluğun gelgitleri
Kalbimde hüzünlü bir sonbahar
Bir girdap’a soktu bu aşk çıkmazı
Sanki alnıma baştan yazılmış bu yazı
Bir uçurum kenarında seyrüseferde
Bekliyor sanki aşk infazı
Uzatsam elimi değecek sanki mahşere
Bir ömrü heba ettim ben boşyere
Ne mutlu edebildim ne mutlu olabildim
Kendimi suçladım ben kaçkere
Vazgeçtim ben yoruldum yeter
Daha taşımıyor bu beden
Gözlerim dalar sanki ölüm uykusuna
İçimde yıllanmış bir tomar keder
5.0
67% (2)
1.0
33% (1)
Cevap Yaz