Kelimeler gibi gökyüzündeki tellere dizilmiş kuşlar
Soğuk bir kentin duvarındaki kanatlardı sevda
Zaman bir ayrılık kelimesi gibi vurdu cümlemi
Tükendi alfabem, seslerimi astılar hafız.

Işıktan bir umuttu belki şu yanan bağrım
Gölgeleri daha zifirdi insanın bilmezsin
Pus gibi değil vallahi, karardı gözlerim
Geceyi değil, gündüzümü çaldılar hafız.

Gül taşıyan kadınlar gördüm ve çocuk gözleri
Kuruyup hiç gülmedi yüzüm bahçedeki gül gibi ,
Ömrümden süzülen şu yağmur sözümdür billahi,
Boş bir urgan değil, gözyaşımı astılar hafız.

Sıra sıra dizilmiş dağlardı sırtımın yükü
Bir ağlardı rüzgâr kirpiklerini eğerdi kalbim
Tufan değil, boran değil, bu nasıl müptela.
Bitmedi kışları, baharımı sattılar hafız.

Kabuk tutmaz yaralar kendine yabancı
Akıyor dinmiyor feryatsız bir acı
Kalbim onunla uzakta bende kalır sancı
Derdimi değil,dermanımı çaldılar hafız