Gönül Yorgunluğu

Bir hüzün dolanır tenime sessiz,
Adını bilmediğim bir hasret gibi.
Gözlerim gökyüzünde bir çift yıldız,
Ama hiçbir ışık dokunmaz kalbime.

Kim bilir kaç yara saklı içimde,
Görünmeyen, anlatılmayan türden.
Bir sevdanın ardından sürüklenirken,
Gönül yorulur, söz tükenir birden.

Ne varsa geçmişte, hepsi sustu,
Bir rüzgar savurdu hayalleri uzaklara.
Şimdi içimde bir boşluk yankılanır,
Ve her adımda biraz daha eksilirim.

Duy beni ey hayat,
Neden bu kadar taşkın, neden bu kadar ağır?
Gönlümde taşıdığım her kırık hayal,
Birer kurşun gibi iz bırakır.

Ama bir umut var hâlâ derinlerde,
Sessizce yeşeren bir filiz gibi.
Belki de bu yorgunluk,
Gözlerimdeki son damlanın hikayesi.

Öylece bakıyorum zamana şimdi,
Kırılgan bir çocuk gibi içimdeki sevgi.
Gönül yorgunluğu…
Belki de en sessiz vedadır bu.
17.03.2011-Fethi Akın