“Ey Âdem, sen ve de eşin!
Nur Cennette o mekânda
Her bi şeyden bolca yiyin!
Şu meyveye yaklaşmayın”
Atam Âdem o çamurdan!
Şu topraktan ve balçıktan
Var olmuştur, Nebi, Âdem!
İlk peygamber, o ilk insan!
Yüce kudret, Mevla’mızın!
Konuştuğu ilk Peygamber
Bizden farklı bir tek şudur!
Tüm bünyesi o topraktan!
Hiç
çocukluk, yaşamamış!
Birden olmuş olgun insan!
Göz nurumuz, özümüzdür!
İlk peygamber Nebi Âdem.
Uzun boylu, çok gür saçlı!
Endamı hoş, çok yakışıklı!
Noksanlıktan eser hiç yok
Nur Cennete, konuk Nebi!
Tüm insanlar Âdem Hava!
Neslinden hep çoğalmışız,
Âdem, Hava topraktandır!
İlk peygamber Nebi Âdem.
NAZIM TAŞTAN