Çocukluğumu özledim,
Benliğimin bir köşesinde pasif kalan
Unutulmaya yüz tutmuş çocukluğumu
Zaman ilerledikçe yaşanılan paylaşılan
Cocukluklar da değişiyor,
Annem anlatır farklı
Ananem dedem anlatır farklı
Her birinde ayrı bir güzellik kokar
Daha mı güzeldi
Sefalet içinde yaşaması
Daha mı tatlıydı? Bilinmez….
Köy yerinde yumurta karşılığı alınan kalem,
Gaz ocağı ışında tek bir bakır kaptan yenen bulgur pilavı,
Aç ya da tok kalkılan kalabalık sofra,
Sefildi belki ama birlik vardı sevgi saygı vardı,
Aklımda kalan çocukluğumdan,
Orijinal değildi belki öncekilere göre
Ama yaşayabildiğim bir çocukluğum vardı benimde
Çocukluğumu özledim,
Yaşamanın ne demek olduğunu bilmediğim o günleri,
Çamurla yaptığımız /
araba geçince yıkılmayacak diye çamurlarla doldurduğumuz dağımızı
Sonra bir duvarın arkasından sonucunu heyecanla beklediğimiz o günleri
Sinek ilacı arabasının arkasından koşmalarımızı
Evcilik oyunlarında paylaştığımız sevinç
Parklarda kendi imkanlarımızla/
domates ekmek zeytin peynir ile yapılan piknikler,
yollara çizdiğimiz gelinlikli bebek resimleri,
sek sek oyunlarımız,
elektrik gittiğinde dedemin mum ışığında elleriyle yapığı
umutla kanat çırpan kuş yansımalarını,
izlerken duyduğum heyecanı özledim
tadı bambaşkaymış meğer,
ilk bisiklet sürme heyecanını,
ananemin bahçede iki ağaç arasına kurduğu salıncak,
ve güneşin altında uyumayı,
kara şimşek arabamı,
sanayiden poşet dolusu yaptırılan/
tahtalarla evler, arabama yollar yapmayı özledim,
dedemin namaz kılışlarında sırtına çıkmayı, ona sıkıca sarılmayı,
ve namaz bitimi el açıp dua ederken
her şeyden habersiz küçücük yüreğimle/
aynılarını yapmaya çalışan beni özledim,
hayat zor ve karmakarışık,
nefes alabilmek için kötü olmak mı şart?
Ben çocukluğumu özledim……