0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
85
Okunma
Fakir zengin değil, derdi cebinde,
Kuru sofrasında umut ekmeğinde.
Bir yanda hayal, bir yanda hüzün,
Dünya döner ama hep ona düğüm.
Zenginleri giyinmiş ipek kumaştan,
Fakirin üstündeki yaması sırdaştan.
Biri lüks içinde yaşar, biride dardan,
Fakir zengin değil, dünya aynı yolda.
Zenginin sofrası altın tabaktan yemek,
Fakirin nasibi topraktan taş gibi emek.
Birinin sarayı, birinin derme çatma evi,
Ama aynı gökyüzü saklar her ikisini
Fakirleri sorar: “seninAdaletin nerede?”
Zengin cevap vermez, saklanır heryerde.
Ne hak pay edilir, nede emekler görülür,
Fakir zengin değil, nizam düzen kördür.
Ama fakirin güneşi yüreğinde ışıktır,
Gözyaşıyla sulanır,büyür bir çiçektir.
Varsın zenginler altınlarıyla övünsün,
Fakir zengin değil ama insan gibi kalır.
Berlin / Pevruzi
Hasan Yıldırım
5.0
100% (1)
