Bugün vatanıma geri döndüm anne
yalın ayak, üstümde yırtık urbayla
bir yanım yetim
bir yanım öksüz
bilsen
omuzlarımdaki yük
sanki Adem’den kalma

Delik deşik yürüdüğüm yollar
enkaz yığını her yer
külçe külçe taş

Buralar neresi
hani adını ezbere bildiğim sokak
doğduğum ev nerede
hani bahçesinde sallandığım salıncak

Yüzlerde okunan
acıyı emziren hüzün
her simada elem
her gözde yaş

Ah şu yığın yığın toprak
ah şu kararan gökyüzü
konuşsa neler anlatacak


Bugün vatanıma geri döndüm anne
Dört yüz yetmiş bir günden sonra
susacakmış bombalar
ölüm yağmayacakmış gökten
ateşkes imzalanmış güya
vurulmayacakmış çocuklar
ya bağrımdaki ateş
ya içimdeki kor
söner mi bu kararla

Ölüm kokuyor her yer
tarifi yok bu acının
yokluğunun kokusudur
her nefeste aldığım

Buralar neresi
bir bilsem anne
korkuyorum adım atmaya

kulaklarımda çınlayan sesinle
sanki tuttuğum el senin
korkuyorum yere basmaya
bastığım şu zemin
mezarıysa
ya babamın
ya senin

Bugün vatanıma geri döndüm anne
yalın ayak, üstümde yırtık urbayla
bir yanım yetim
bir yanım öksüz
bilsen
omuzlarımdaki yük
sanki Adem’den kalma

biz öldük her gün
birer birer binlerce
sahnede oyunduk sahnelendik...

adına insan diyenler
izlediler günlerce
onlar için sayılardan ibarettik....