Anlıyordum ben onu.
Sanıyordum tuhaf olan.
Ben onu anlıyordum.
En olmadık anlarda zor
zamanlarda.
İçimden varmışcasına anlıyordum dinliyordum.
İçimden bir yerlere hep onu haklı çıkarıyordum.
Namludan kurşundan ağır sözlerini dilimde,
Parçalayarak kalbine kazıyordum.
Sonra nemi oluyor.
Sözler öyle bir kurşun oluyor ki.
Öldürmüyor yaralı bırakıyor.
Nefes olup nefessiz kalıyorsun.
Biri varken bir başına yalnız kalıyorsun.
Oysa insanı sevdiği öldürürmüş.
Kaç nefes daha alınır ki böyle.
Çaresizce yaşarken ölmek.
YALNIZLIKLAR_ŞAİRİ
26.11.2024
SALI
00:10