Yaşadığım onca yara bere var ki.
Oysa ben sırtımdaki hançerin yaralarını anlatıyorum.
Öyle bir yara ki bir türlü kapanmak bilmeyen.
Solumun soğuk koridorlarına vura vura gidenler.
Her gelenin parmak izleri var sol yanımda.
Pırtılaşmaya kabuk tutmaya başlayan.
Bir sızının için de uyanıyorum bir
gece yarısı.
Acılarla büyüyor yaralarım ve hiç kimse bilmiyor.
Alevler içinde yanmış kor bir köz parçasıyım.
Her seferinde alev alıp yanan kül üzerim toz.
Yitip giden umutlar hayalleri olmayan.
Sanıyorlar ki sana dokunan yazılan bir hayat.
Oysa bu kendimle için için bir
savaşın.
İçinden çıkıp derin bir kuyuda ki sessiz çığlığım.
Sol yanımın sancısıyla tükenmezin yetmediği.
Bir mahkum kurşun yazdığı bir kalem.
Yazdıkça ölen sustukça delice paralayışım.
Bir bilseydin bu satırlarda şiirler sustukça çoğalan.
Her gün kendini tüketip bitiren senli satılar da.
Tüketen bir ömür sana ulaşmak değil.
Yaralarımın iyileşmesi kanamaması için...
YALNIZLIKLAR_ŞAİRİ
09.11.2024
CUMARTESİ
01:34