kayıp gidiyor sanki her şey
avuçlarımızın arasından
ayaklarımızın altından
bir türlü tutamıyoruz
dualı diller terketti bizi
nereye gitti
hüzünlenen
gönüller
ağlardı önceleri gözlerimiz
beyaz perdede gördüğü
acıklı bir filme
şimdi gözyaşlarımız neden akmıyor
göz pınarlarımız kurudu mu yoksa
ne kazalarda ölenlere üzülüyoruz
ne de gaz sızıntısından zehirlenenlere
cinnet geçirenleri görmüyoruz
evsiz barksız olanların yanlarından
geçip gidiyoruz öylece
umursamıyoruz
vatansız kalanları
duymaz olduk son nefeslerinde
“VATAN SAĞ OLSUN!” diye haykıranları
haydi gelin çekinmeyin
hep beraber itiraf edelim
“İNSANLIK ÖLDÜ” diyelim
yeniden dirileceğimiz güne dek
yaşayan ölüler olarak
köşelerimizde tir tir titreyelim
ya da
uyanalım şu gaflet
uykusundan
uyanalım da ALEMİ TİTRETELİM!
yusuf akkaya