0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
183
Okunma
Susmamıştım bu kadar
hiçbir yokluğa yoksunluğa,
rüyalarımda da olsa haykırırdım
sonsuzluğa.
Bilmem neden böyle
neden uzun bütün geceler
gel gayri beklenen sabahlar.!
Kuşların yalnız uçuşları
rüzgarın hırçınlığından mı?
yağmurun gece ıslanması,
sorunların çıkmazı,
senin sorunun mu yoksa
gelmeyen sabahlar.!
İnsan yalnızken ölürmüş...
şimdi çok yorgunum
korkuyorum.
Yakıyor beni bu denli sessizlik
çıkmazlarda tüm hatıralar
gel artık beklenen sabahlar.
Bunlar hep senin gidişinle başladı
sabahlar akşama
akşamlar sabaha kaldı.
Ne güller açtı, ne bülbüller uçtu
ne sabahlar oldu
bende her şey soldu yok oldu.
Bahri GÜVEN Nisan 1973
