Yüzün silinecek
ve
Deli gibi özleyecek ayağı çatlamış çekyat,
Bütün bir şiir parçaladıktan sonra…
Daha sonralara çizilecek yüzüm
Siyah
Simsiyah olacak mor menekşeler…
En büyük korku diye bir şeyi olmayacak
Serçe tırnağı kadar sıkı olan gururun…
Ve hiç roman okuyamayacak varlığın
İçimde birbirini boşayan
İçimde birbirini bıçaklayan
İçinde bir bana soru sormayan
Diğer kadınlara inat…



Çocukken bakireydim… evet
Büyüdükçe fahişeleşti düşüncelerim
Sapkınlıklarım
Aklımın ortasına kanca atan o düz mantığım..


Yeni bir dil
Yeni bir din
Tepemden aşağı süzülen sokak lambaları


Kaçıncı patlattığım maytap sokağın ortasında
Ve öldürdüğüm kaçıncı hayattı
Sapanımın zafer işaretine yenik düşen serçeler…


Savaş

Kaç vagon arasına sıkıştırdım saçımı...
Kaç kök kopardın hayatımdan
Ne çok nefes borcun var bana…


Zaman

Ne ara çaldın
Lastik ayağımdan cenneti?


...


’ yüzün aynı kaldı o fırfırlı şapkamdaki fotoğraflarda.. dar ve kalın taşlı bosna sokaklarında kurşun yayı... ve hep aynı kalacak ayağının altından çalınan cennet... ve hep seni bekleyecek...