bir vakit düşlerime arz-ı endam edip
taçlandırdığında mahur gönlümü
seni o kötü nefslerin uğultusundan ırak etmekti tek gayem..

ve verilmiş bir söz vardı elbet
n’olursa olsundu
vazgeçilmezdi bu sevdadan..

korkularından emîn kılarak titrediğimde üzerine
o ürkek beyaz kelebeğin kanat çırpmalarını hissetmiştim yüreğimde..

bilemezdim o hoyrat fırtınaların alıp götüreceğini ürkek bedenini
diyemezdim belki bir kere gitme
işte o an yok olmuştum
sonsuz sandığım sevgin tükenince..

geriye kalan tek şey bu acıyı yaşamaktı
benimsemek denen bir olgu vardı
yadırganamazdı her şeye rağmen gitmeler
yollarına dizilen sonsuz şiirler kaldı..

bazen düşünüyorum ihtimal midir bir an görmek yüzünü?
hissetmek yeniden o güzel kokunu
dokunmak tenine bir hazan vakti
okşamak saçlarını bir akşamüstü..

attığın her adımın mübtelasıyım
yürüdüğün her bir kaldırım taşıyım
seninle çoğalır sevdalarım
uslanmaz bir âşık ve baş belasıyım
n’olur âzâd et uzatma sürgünümü..