Anlamadım bu
sevdayı başından,
Bir görüşte aşık oldum kaşından,
Üstelikte geçilmiyor nazından,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Beraber okuduk aynı okulda,
Beraber oturduk aynı sırada,
Bazen yanında bazen uzakta,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Çok konuştuk gelecekten geçmişten,
Açılmak istedim demedim dertten,
Delikanlıyız ya korktum reddinden,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Kaşları karaydı gözleri parlak,
Göz göze gelince kalbim duracak,
Bir Tanrıdan korktum, olan olacak,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Bakışları baygın, kaşları yaydı,
Alımlı bakardı gönlümde kaydı,
Önce umut verip sonrada caydı,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Okul bitti dilim sanki bağlandı,
Anladım şimdi de ayrılık vakti,
İnsan lal olur mu dilimde kaydı,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Otobüse koydum baktık göz göze,
Ne o konuştu ne karıştım söze,
Sessiz gemi geldi o an gözüme,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Anladım geriye dönüş yok zaten,
Gidende gelmezmiş geriye bazen,
Kalbim istem dışı hızla titrerken,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
O anı anlatmak çok güç olacak,
Bir daha görmek mahşere kalacak,
Mektup yazdım adres belki şaşacak,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Aradan
zaman geçti unutmadım,
Belki unuttum da söz anlamadım,
Deliye döndüm de Mecnun misali,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Düşündüm, taşındım vardım karara,
Bindim otobüse rota Adana,
Yine ümit vardı içimde yara,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Vardım Dörtyol’a her tarafım harap,
Çevirdim telefon ne diycek acab,
Kısa konuştuk
babam bilir ancak,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Babayla buluştuk ordu evinde,
Sevmedi beni bakmadı yüzüme,
Dünyam yıkıldı sanki birdenbire,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Anladım ki bu
sevdanın sonu yok,
Bir ben varım Dörtyol’da kimseler yok,
Kalbime taş bastım, gönlüme bıçak,
Sevdan da bu muydu anlayamadım.
Babür Ali Yaşar
11 Temmuz 1977
Dörtyol