Bu Şehir Kendine Sarılmaz
Caddelerde hâlâ kan kokusu,
Tabelaların harfleri ölü bir çocuğun çığlığı. Gözlerim, uykusuz gecelerden kalma, Bir pavyonda kaybolmuş aynalar kadar kirli. Unut diyorlar, unut. Ne kadar unutursam o kadar çoğalıyor hatıralar. Birileri arka sokakta kavga ediyor hâlâ, Dizlerim titriyor ama yere düşmüyorum- Hayatta kalmak bir alışkanlık galiba. Bir paket sigara açıyor, Her nefeste biraz daha kül oluyorum. Sevme beni, tutma elimi- Bu şehir, kimseyi saracak kadar geniş değil. |
Kutlarım .