Gördüğü yerdeki ayrıntıları,
Bulup birbirine TAKAR şairler…
Toplar gönlündeki kırıntıları;
Dünyaya ibretle BAKAR şairler…

Şairlik doğuştan Allah vergisi,
Onlardır toplumun düşünen sesi,
Şairin duygudur tek sermayesi;
Gönülden gönüle AKAR şairler…

Yürek dolar, kalem alır eline,
Taşan duyguların düşer seline,
Sözler yüreğinden gelir diline;
Aşkıyla dünyayı YAKAR şairler…

Dünyaya hikmetle gelerek coşar,
Gizemli sözlerle sel olur taşar,
Bütün sırlarıyla derbeder yaşar;
Bazen de dünyadan BIKAR şairler…

Etrafa manalı bakar gözleri,
Tutar küllerdeki yanan közleri,
Yazar nakış nakış sevgi sözleri;
İlhamla zirveye ÇIKAR şairler…

Bazen hançer olur kızan kalemi,
Bazen bir gül olur yazan kalemi,
Bazen ateş olur azan kalemi;
Hasret ile duman KOKAR şairler…

Kaynağından ibret almayı bilir,
Duyguya tercüman olmaya gelir,
Gün gelir ilahi aşka yücelir;
Dertleri hizaya SOKAR şairler….

Şairin kalbinde kıyamet kopar,
Sözlerle kendine bir dünya yapar,
Sonunda hayata gözünü kapar;
Dünyayı derdiyle YIKAR şairler…

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)