Karanlıklar anlattı
sevgiyi
Beyaz ise sadece süsledi
Aldım kanlı mürekkebi
Kirlettim bende kağıdı
Çözünce yaşamı
Anladım dağıldımı
Yanıma aldım yalnızlığımı
Sürdürdüm ağlamayı
Karanlıkta yazıyorum
Görmeden kağıdı
Ezberlemişim yazacaklarımı
Gözüm olsa ne olur ki kapalı
Yine canlandırıyorum kanı
İstemiyorum kurumasını
O bir kabuk bağladımı
Oluşturur en büyük tranvamı
Bitmiyor mürekkebim
Artık ben tükendim
Bilmem neyi anlatabildim
Ne yaşıyorum ne yaşatıyorum