ÖLÜME KUCAK AÇTIK



Ölümden beter bu yaşamak
Buna yaşamak denirse
Vatansız olmak nedir sen bilir misin
Yurdundan kovulmuş olarak
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize

Biz onun için atılırız
Denizin kollarına
Ölüme koşarız biz
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize

Başımızdan aşağı yağarken varil bombaları misket bombaları
Yaşamak ölümdür bize
Onun için atılırız biz ölümün kollarına
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize


Kaçtık
Yeni bir hayat umarak
Ama nerde
Orda da ölüm bekliyormuş bizi
Ölümlerden ölüm beğenmiş olarak
Bulduk kendimizi

Ekmeksiz aşsız susuz yaşanır belki ama
Vatansız yaşamak ne mümkün
O halde ölüm en güzel sığınak bize
Ölüm en büyük sığınak çaresizlere
Ölüm en büyük sığınaktır bizlere

Başlarından ateş yağan biz zavallılara
Açar kollarını ölüm
Açlara aş susuzlara su sunar ölüm

Namluların ucunda yaşayan
Bizlere acımayan dünya
Acımasın ölülerimize

Acımızdan atıyoruz kendimizi denizlere
Dindirsin diye acılarımızı
Atılıyoruz denizin kollarına
Anlasın diye acımız bu zalim dünya
Görsünler diye içine düştüğümüz cehennemi
Anlasınlar diye halimizi
Biliyoruz anlamayacaklar anlamazlar
Ama olsun anlamasınlar
Ama biz cesetlerimizi sokacağız onların kör gözlerine
Bir türlü anlatamadığımız halimizi
Anlatıyoruz ölülerimizle

Bu yüzden biz de
Kanat açtık denizlere
Kanat açtık ölümlere
Ölümlerden ölüm beğendik biz
Sessiz ölümlerle kaybolmak yerine
Gürültülü ölümleri seçtik
Yaşasın diye geride kalanlar
Ölüme kanatlandık biz
Yeniden aşkla kanat açtık biz ölümlere

Ahmet Kemal