Birileri senin adını kulağıma fısıldadı
Duymuştum seni, bu ne mutluluktu
Adını ilk duyduğumda Benim çocuğumun ismi bu olsun dedim Bir çocuğum olmasa da Sen bütün çocukları bana bağışladın Sendin benim gözümü güzel bir dünyaya açan Senin iraden her şeyi derinden sarsar Senin uğrunda kavgalar verilir Adını her duyduğumda içimde fırtınalar kopar Buldum seni bırakmak istemiyorum Bu fırtınaların dinmesini istemiyorum Nasırlı elleriyle işçiler Haykırsınlar hep bir ağızdan adını Onları duymak ve sende gözlerimi kapamak istiyorum

Yağmur yağıyordu mevsim sonbahardı
Uçuşuyordu rüzgarda o dalgalı saçların
Hatırlıyor musun dönecek misin diye sordum
Sustun önce sonra belki baharda dedin
Oysa çoktan bahar,kışa döndü mevsim
Ayaz oldu buz tuttu geceler senin yokluğunda
Uzadıkça uzadı geçmez oldu zaman
Okumadığım bir kitap gibisin yıllarca aradığım
Oysa sen hep yanı başımdaydın, göremediğim
Zordur bu yüreğime seni anlamak
Sarp dik yokuşlu dağlara tırmanmak gibi
Her zaman fedakârlığa hazırdır seven
Yeter ki sevildiğini bilsin sevilen mutlu olsun yeter

Sendin benim gözümü güzel bir dünyaya açan
Susmak zamanıdır sözün bittiği yerdeyiz
Zaman geçti bak, geldi bahar sen yine yoksun
Unuttun ıslandığımız nisan yağmurlarını
Yoksa sen beni yalandan mı sevmiştin
Hem gönlümde hemde gözümde
Ayrılılığı uzak limanlaramı demirledin
Çekerim sineye gecenin karalarını
Şafaklar hasrete gebedir
Her sabah güneş yeniden doğsa da
İçimi yaralayan o sinsi bakıştır

Canlandırır yaşatır yakamozlar mehtabı
Bir beden büyük gelsede insan unutmsz hatıraları
Düşer yollara, hamalıdır akşamın
Yandım aşkından varsın nazlı aksın suyun
Yokluğunda sallanır kırılır çatlar sabır taşım
Gece yarısını bulur vuslatın son uykusu
Rüyalarımda bitsin kalbe düşen özlemin

Geceler kâbus olur bilir misin ey gözümün bebeği
Tükenşr umudum gözlerin vuslatında
Hasretinden kor olur kavrulur canımın çekirdeği
Fırtınadır yokluğun gece yarısı esen
Yitirilmiş sevdanın güne düşen yasında
Sende gölgelen sabrın taşında

Ay güneşe esirken ışık düşer günaha
Yıldızlar bile isyandadır yokluğuna
Sensiz uyuyup sensiz uyanınca sabaha
Yeşilırmak coştukça coştu yalnızlığına
Sevmek, yakıştırmaktır gülümsemeyi
Ruhuyla baş başa bırakmaktır
Varsın ateşlere düşsün gözlerin
İnan hasret ateşiyle yanmaktır
Karayellerin önünde sürüklenirken
İnan ne ruhum unutacak seni ne bedenim
YEŞİLIRMAK