Dedem! Alın terimizi hiç ettiler bu yerde,
İşçi,emekçiye saygı, kalmadı, hani nerde?
Varlığı da, yokluğu da tatmak varmış kaderde,
Açta kaldık,açıkta da ,davul çalmadık dede.
Çok sallanıp sarsıldık da şükür ölmedik dede.

Nice ayaz,boran yedik hayat denen gurbette,
Umudumuza sarıldık her menem kötü şartta.
Yaradan YÂR ne yazmışsa baş-göz üstü elbette
Hakk Rahman’a isyan edip ,şirk’e dalmadık dede,
Çok sallanıp sarsıldık da şükür ölmedik dede.

Köprüler var, et-kemikten gönülle hemhâl olur,
O köprüler candan cana har-ı gonca gül olur.
"Köprüleri yıkma oğul" sözün dùstur,yol olur,
Elifçe menzil almaktan geri kalmadık dede.
Çok sallanıp sarsıldık da şükür ölmedik dede.

Çetrefilli çileleri başımıza taç ettik,
Gözyaşını gizlesek de sineye ilaç ettik.
Sorma, dedem sorma bizi, ömürü hallaç ettik,
Sırtta küfe taşımaktan bizâr olmadık dede.
Çok sallanıp sarsıldık da şükür ölmedik dede.

Ne inançtan taviz verdik ne de ud’dan,hâyadan,
Sabrımıza katık ettik zerk ettiğin mayadan.
Gözün arkada kalmasın,sağlamız taş,kayadan,
Aldanıp ta omzumuza vebâl almadık dede.
Çok sallanıp sarsıldık da şükür ölmedik dede.