Bazen mecburu ayrılıklar acılar yaratır
Bile bile kapıyı aralık bırakırsın
Hüznün içeri dolmasına izin verirsin
Yüreğinin bir köşesinde sonsuzluk vardır
Boşa geçen ömrü aşka adamaktır
Gittiğin yollar dikenliyse
Geçilemeyecek kadar darsa bile
Bir umut vardır sol yanında
Hayat ışığının karanlıktan gelmesini beklersin
Öyle bşr hızlı geçer ki zaman
Göremez olursun hiçbir şeyi
Gözlerinin buğusundan,kalbinin karanlığından…
Can bedeni terk etmeye başlarken
Her şeyden uzaklaşırsın
Korkular rahat bırakmaz
Aklını ve umudunu köreltir sonsuz bekleyişte
Bastıramazsın isyanını
Yalnızlığın en acımasız yanı
İçten içten canını yakmaya başlayınca
Hep bir düşünce beyninde,hep dalgın yürürsün
Nereye baksan karanlık
Yüreğini ateşe verirsin
Bedenini yoluna sersen de
Üzülür,her şey senin için daha da zorlaşır
Bir elmanın iki yarısı olmak böyle bir şey
Elmanın diğer yarısı çürükse,
Bütünlüğün bir anlamı kalmaz
Daima geçmişi düşünür üzülürsün
YEŞİLIRMAK