Delik
Cebim
Ayakkabım
Yeni farkına vardım,
Ne evim
Ne pencerede bekleyenim

Senin için
“-onbeşini görmez” denilmiş,
Yedisinde
Benim için de
İş bilen ebelerce
“-fazla yaşamaz”
Senelerce önce

Ne çok hastalık duyduk, öğrendik
Anlamsız anlamsız
Kime ne
Doğancan Parkında
Çocuk isimleri beğendik
Onlarca
Anlamları yüce
Kıyamadık hiç birinin üstünü çizmeye
Aklımıza düşen, duyduğumuz her ismi
Candan benimsedik

Biliyorsun
Hakkında her şeyi bildiğimi,
En çokta papatyayı sevdiğini
Hiç fala bakmamışsın
Kıyıp,
Yarım çam yaprağı koparıp
Parmağına yüzük yapmamışsın
Bak hâlâ okşuyorum o çakılı
Senden ömrümün en güzel armağanı

Ne hülyalar biriktirdik-paylaştık, ne anılar
daha dün..
Daha dün; yıllara sığmaz edepsiz
Başını kaldırsan
Tanımadığım herkes ağlar
Sebepsiz……

Ayakkabılarım
Ceplerim
Evim
Penceremde bekleyenim
Sevgilim

Sahi
Sahi sana bunu hiç söyleyemedim
Sen de
Sahi sen de söylemedin
Oysa
Oysa ben gerçeği
İçinden geçenleri,
Hakkında her şeyi bilirim
Sevgilimm
Sevgilimm
Sevgilimm
Nişanlımm
Gelinimmm..

Meryemim