20
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1906
Okunma

haddi hesabı yok
düşürdüğüm sözcüklerin
kan eğiren dil/im çaresiz
dehlize sürükleniyor gizli öznelerim
renksiz başlangıçları sobeliyorum
upuzun saçlarını okşarken gecenin
kimliği yitik kentimde
çürüyen ömrüme
sığ rüzgarlar ekiyorum
zaman
esmer güzü unutup gidiyor yüzümde
içimin karanlığında kayboluyor
gülüşünün ışığını kaybetmiş serçe
kesif bir ayrılık siliyor bütün renklerimi
üşüyor buzullar içinde belleğim
yalnızlık aman vermiyor
nefesi ensemde
büyüdükçe büyüyor hasretim
eprimiş anılara veda eden aşk
sırılsıklam özlemi bırakıyor rehin
çeviriyor kalemin namlusunu
diz çöküp boyun büken şiirlere...
Aslı Aydın